De schaamte voorbij #armoede

In deze verhalenreeks trotseer ik mijn eigen taboes en onderzoek ik de rol van ontwakend stambewustzijn en de weg naar een Verbonden Samenleving.

Leven onder de Nederlandse armoedegrens

Van alle taboes die ik in deze reeks wens te trotseren en te transformeren is dit degene die de meeste angst voor veroordeling oproept. De meeste angst voor gezichtsverlies. Nou, laat me mijn gezicht dan maar verliezen. Een knoeperd van een overtuiging is jarenlang geweest:
Professioneel, betrouwbaar, kundig, aantrekkelijk en waardig zijn gaat niet gepaard met bestaansonzekerheid. Met moeite om elke maand rond te komen.’

Confessie: Ik heb vanaf mijn 24e tot op de dag van vandaag voornamelijk bestaansonzekerheid ervaren.

Afgezien van enkele periodes van maanden of soms 1,5 jaar dat ik financiële stabiliteit en stromendheid ervoer. Het grootste deel van mijn huidige werkende leven heb ik relatieve armoede ervaren (in termen van de Nederlandse standaard, in 2024 ligt de armoedegrens rond de 1350 euro per maand voor een alleenwonend mens). Dat creëerde bewust of onbewust op enig niveau stress om met moeite mijn normale lasten te kunnen dragen of geen ruimte te voelen voor vakanties, massages of andere voedende activiteiten. Ik heb dit nu dus bloot te leggen.

Ik schaam me er niet langer voor. 

Ik wil het fnuikende op maakbaarheid en law-of-attraction-by-pass-spiritualiteit gebaseerde verhaal doorbreken dat financiële wankelheid of een armoedeval iets is om je voor te schamen. Het is namelijk mogelijk om steengoed te zijn in je werk, waardig te zijn, intenties te zetten, creatief en gecommiteerd in je ondernemerschap EN toch niet financieel stabiel te zijn.
Ik ben nu op een stabielere plek van waaruit ik rouw om mijn jongere zelf die jaren heeft lopen worstelen op dit vlak. Ik rouw dat ik ondanks meerdere pogingen het tij niet heb weten te keren en me stom voelde. Gegeneerd, alleenig. Ik ben zo gewend geraakt aan de standaard van heel vindingrijk, buigzaam en creatief worden, dat ik vaak niet de beleving had onder de categorie ‘bestaansminima’ te vallen. Dat is misschien wel één van mijn grootste goudklompjes uit deze struggle: Rijkdom is natuurlijk vooral een ervaring in ons hoofd. EN daarnaast is het heel fijn dat je elke maand weet dat je basis gedekt is . Dat je je focus mag houden op wat het leven van je vraagt (zorgen voor een kind, iets moois creëren, ondernemen vanuit het hart, herstellen, aandacht aan dierbaren besteden).

Ik weet inmiddels dat vragen rondom het aantrekken van voldoende klanten, een match vinden met de voor jou juiste klanten, stabiliteit in cashflow en de wens jezelf en je bedrijf te blijven ontwikkelen, voor vrijwel alle ondernemers (in verschillende mate) speelt. Ook als je een relatief goedlopend bedrijf hebt, een koophuis, een partner met vast inkomen.
Maar als professional zeggen dat je jezelf echt met moeite kan bedruipen? Pff wat zullen mensen wel niet van me denken? Vul zelf maar in welke beelden of waarden jij hebt rondom een professional, een expert die in (chronische) bestaansonzekerheid leeft.
Doe ‘t eens : 
Deze mens is ….
Deze mens is vast niet..
Als h/z … …zou doen, dan zou het wel lukken.

Wat achter mijn schaamteklem lag waren deze patronen gegraveerd in mijn brein:
‘Het is je eigen schuld.’
‘Als ik echt goed ben in wat ik doe, dan straalt dat uit naar mijn omgeving en dan komen mensen en het geld moeiteloos op mij af.’
‘Je bent wat je denkt, dus als je niet gelooft in jezelf dan geloven anderen ook niet in jou.’
‘Als ik echt goed ben, dan zijn mensen bereid mij daarvoor goed te betalen.’
Als ik blijf doorgaan, volhoudt op mijn pad, trouw blijf aan wat ik echt te brengen heb, dan betaald dat zich vanzelf terug in de manier waarop mensen mij ook financieel waarderen.’
‘Als ik mijn pad als ondernemer klopt, dan krijg ik vanzelf een constante stroom op gang van opdrachten die mij helpen financiële continuïteit te creëren.’
‘Als ik volledig dienstbaar ben aan mijn grotere missie (mensen helpen waarachtig te verbinden met zichzelf, elkaar en daarmee een Verbonden Samenleving mogelijk maken), dan zie ik dat na x aantal jaar wel terug in mijn financiële zekerheid.’
‘Als ik volledig mijn eigen waarde zie, dan krijg ik dat ook terug gespiegeld op mijn bankrekening.’

Het is misschien deels herkenbaar voor je. Welke vernauwende verhalen staan in jouw koppie gegrift?

Mijn Offer

Laatst had ik een inzicht gevend gesprek met een fijne collega trainer. Zij is in de 60 en heeft al 30 jaar een succesvolle trainingspraktijk met klussen voor organisaties. Op haar manier liep ze ook op de troepen vooruit, door yoga en mediatie naar de werkvloer te brengen in de jaren 90. Met haar kunde om de brug te slaan tussen ziel en zakelijkheid kan ze een eigen huis in een welvarende buurt met bijbehorende hypotheeklasten betalen. Ze heeft, ondanks een scheiding, haar kinderen financieel kunnen dragen. Vakanties, goede kleren en een relatief welvarend leven waren mogelijk. Toch heeft haar financieel welvarende leven een prijs gehad. Ze kent de aanhoudende stress om genoeg opdrachten te blijven genereren in verband met hoge vaste lasten. Ze droeg altijd een gevoel van afhankelijkheid van opdrachtgevers met zich mee om continuïteit voor zichzelf, basiszekerheid voor haar gezin, te genereren. En om financieel zeker te blijven heeft ze zichzelf soms aangepast richting klanten/opdrachtgevers tot een niveau dat het leidde tot ontzieling en concessies doen aan kernwaarden. Het werken met kritische, zeurende of ‘verwende’ klanten en gevoel van onder concurrentiedruk staan is een bittere pil geweest. 

Ze zei het zo mooi uitzoomend.

‘Jij bent een pionier. Een voorloper. En die moeten altijd lijden omdat de tijd nog niet rijp is. Net als Jesus aan het kruis. Je brengt een offer door radicaal te kiezen voor je hart. Dit hoort gewoon bij jouw pad. Het moest zo zijn. Hierdoor heb je dit deel doorleeft en sta je zoveel sterker. Je belichaamt nu iets heel anders dan wanneer je dit niet had meegemaakt. Van lijder naar krijger.’

Het klikt in. Al mijn gedachten over dat ik het anders had moeten doen, andere keuzes had moeten maken, een business coach had moeten nemen, marketing anders had moeten insteken.. vallen stil. Ik zie het als mijn offer voor het pionieren, het voorgaan in een manier van leven, werken, omgaan met elkaar die bij me hoort. Ik ben een flink stuk wijzer in ondernemen, een bedrijf gezond maken, in leren focussen. Bovenal ben ik mijn eigen waardigheid en professionaliteit gaan loskoppelen van de hoeveelheid mensen die een bepaald bedrag voor mijn ‘gaves en kwaliteiten’ willen betalen. Wat een BEVRIJDING. Misschien ben ik zelfs stiekem wel een door de wol geverfde sociaal ondernemer geworden. Voor die ervaring had niemand me moeten behoeden. 

Dus het is gelopen zoals het liep. Dit hoort schijnbaar bij mijn levensscript. Ik mag deze ervaring aanwenden voor verdere versteviging van mezelf in mijn zielsroep die ik vormgeef binnen mijn ondernemerschap. Dit verrijkt mij, maakt mij mooi, maakt mij echter, maakt mij wijzer.

Mijn schaduw

Tegelijkertijd heb ik heel wat duivelse patronen, systemische dynamieken en disfunctionaliteiten waarmee ik mezelf gevangen hield mogen ontmantelen.

De onbewuste martelaar (en dus slachtoffer) in mij en spirituele by-passers in mij hadden baat bij de verpietering:
‘Ik kan het met heel weinig redden, wat een vrijheid!’
‘Ik voel hoeveel liefde en transformatie ik mensen breng, zolang dat maar vrij kan stromen dan maakt het geld verhaal niet uit (deel hiervan sta ik nog steeds achter).’
‘Ik gun mijn werk en kwaliteiten aan mensen voor wie bewustwording, heling, spiritualiteit en persoonlijke ontwikkeling minder toegankelijk is.’
‘Ik ga anti-kraak wonen en op huizen passen zodat ik geen of lage maandlasten heb en vrij ben om te doen wat ik wilt. (de onzekerheid hoe lang ik ergens kon wonen, de inbreuk in privacy, de gedwongen verhuizingen en eindeloos me opnieuw een thuis maken nam ik voor lief. NB Soms stonden er klusmannen onaangekondigd in mijn slaapkamer.)
‘Worstelen rondom mijn financiële basis maakt mij sympathiek en geeft mij een veilige positie.’
‘Veel geld verdienen met menselijke verbinding voelt wrang, het is iets wat zo basaal is en voor iedereen altijd onvoorwaardelijk beschikbaar zou moeten zijn.’
‘Niemand kan ooit zeuren of mij verwijten geldbelust te zijn, ik vraag amper iets.’ (Oftewel mijzelf weggeven maakt mij schuldenvrij)

Mijn vriendin betaalde de prijs voor financieel zeker ondernemen en daar je hart invoegen. Ik betaalde de prijs voor hartsverbonden willen leven en daar een bedrijf omheen vouwen in een tijd dat dit nog veel minder aandacht kreeg in het reguliere en zakelijke leven. Mijn hart hield ik bij me. Ik ben mij trouw gebleven, ik heb mijn eigen spirituele bullshit doorkruist, systemische ballast gelost en ben steeds trouwer geworden. Ik ben nu zuinig op mij en dat maakt mij pas echt vrij.
Ik eer en waardeer mijn zijn en mijn gaves op een diep, bijna onpersoonlijk niveau.

Mijn ego opgeven en basissteun vragen

En na 1,5 jaar een relatief stabiel financieel leven had ik twee maanden geleden ineens niet genoeg buffer om de maandhuur van mijn nieuwe vaste woning te kunnen overmaken. Ai. Midden in de nacht plofte een inzicht rechtstreeks naar mijn buik: ‘Ik heb een basisinkomen nodig.’  Een idee dat mijn compagnon Moniek (in Rippling) al een paar keer aan mij geopperd heeft. Ik heb zojuist de stap gezet om uit te reiken naar 14 -in mijn ogen financieel draagkrachtige- mensen in mijn omgeving met de vraag; Willen jullie mij samen steunen om de komende 12 maanden in rust en gedragenheid te kunnen doormaken, zodat ik mijn (zorgintensieve) dochter kan begeleiden en mijn zielspad kan blijven volgen? Raad eens? In minder dan 4 weken heb ik mijn wensbedrag van 8400 euro bij elkaar en blijken deze mensen bereid mij mogelijk te maken.

Het kan WEL. Het maakt niet uit of ik het geld ‘verdien’ met mijn ‘diensten’ (valse trots). Waar het om gaat is dat elk mens ten volste haar kwaliteiten en gaves kan geven om zichzelf en de wereld daarmee mooier te maken. Als we creatief worden om dit voor elkaar mogelijk te maken, en het ego stil valt, dan maakt het HOE niet meer uit. Zooo he, daar heb ik 15 jaar over gedaan :). 

Ik hoor heel graag jouw verhaal. Jouw zoektocht. Jouw doorkruising rondom geld, armoede en succesvol ondernemerschap. Weet dat je altijd vol Waarde bent.

In liefde

Loes